Подскажите, пожалуйста, красивые стихотворения классиков про озёра (реки) Беларуси

НАРАЧ
Дзень шэры быў.
Плылі над намі хмары.
Дождж марасіў
Па верасах густых.
Але мы ў час
Прыехалі на Нарач,
У спрэчку хваль
I сосен векавых.

Грымела Нарач
Гатаўскаму бору:
– Дарэмна ты
Пільнуеш курганоў,
Аддай маім
Усьпененым прасторам
Спачыўшых пад крыжамі
Рыбакоў!

Не аддасі, –
Я днём і ноччу буду
Іх шумам,
Крыкам кагарак будзіць,
Рваць з-пад тваіх карэньняў
Жвіру груды
I ў берагі крутыя
Хваляй біць!

А бор шумеў:
– Я не аддам табе іх.
Яны мае,
З маёй жывой сасны
Калыскі іх
I хаты, што чарнеюць,
Крыжы
I востраносыя чаўны!..

Змагаліся дзень цэлы
Бор і Нарач,
Ды хвалі возера
Усё-ж перамаглі.
I рынулі у тонь
Зялёнай хмарай
Падмытыя сасновыя
Ствалы.

I вечарам,
Пры ціхіх, летніх зорах,
Мы ўбачылі:
Палалі трысьнікі,
Плылі ў чаўнах
Ад Гатаўскага бору,
Устаўшы з валатовак,
Рыбакі.

Люблю твае, Нарач,
затокi i тонi,
Як вецер густыя туманы
развесiць,
Цi пена срабрыста
на хвалях зазвонiць,
Цалуючы зоры,
калышучы месяц.
Люблю, калі ў сонцы
гарыш пазалотай,
Раскінуўшы сінія хваляў
палотны,
Ці шэрымі днямі
сумуеш маркотна
З рыбацкімі песнямі,
з шумным чаротам.
Люблю твае буры,
твае навальніцы, —
Ў іх чую, як песні,
жыццё маладое...
І хочацца блізка грудзьмі
прытуліцца
Да чорных ад гневу
магутных прыбояў...