Какой есть маленький стих про войну на беларусском языке?

Ты сёння далёка, сяброўка мая.
Над фронтам успыхнуў чырвоны маяк –
пашчэрблены месяц — і мо' на яго
усе батарэі адкрылі агонь.
А ён паміж хмараў плыве ўсё вышэй,
туды, дзе за валам акопаў, траншэй
над Волгай стэповая дрэмле зямля,
і толькі не спіш ты, сяброўка мая.
Ты слухаеш ветру асенняга шум
і сумных ніяк не пазбудзешся дум,
і не уцячэш ад самотных гадзін.
Калі-ж уначы прачынаецца сын,
малымі рукамі абдыме ў журбе,
папросіць і ласкі, і песні ў цябе, —
яму не адмовіш, яму прапяеш
пра Нарач далёкую, пра Белавеж...
I ў гэтую песню заслухаўся я,
хоць ты і далёка, сяброўка мая.

Максим Танк.

Было ў салдата два полі,
поле, дзе кветкі ірваў,
бегаў з сябрамі на волі,
і поле, дзе ён ваяваў.

Ціха было і чыста
ў полі яго дзяцінства,
былі агонь і дым
на полі ратным тым.

Два полі было ў салдата.
Адно зелянела травой,
другое было ўзарата
вайной і паліта крывёй.

Было ў салдата два полі,
поле, дзе кветкі збіраў,
бегаў з сябрамі на волі,
і поле, дзе ён паміраў.

Ды бясконца ваююць народы, Сталай звычкаю стала вайна. Не iначай, як ўсе скажанелi, Мо апомнiцца, ўрэшце, пара, Каб гарматы бядой не грымелi, Лепш чынiць людзям болей дабра. Хопiць боек, пара супынiцца, Мiру – «Так!», войнам жудасным – «Не!», Свету годнасцю лепш ганарыцца, Калi скажа: «Ўжо досыць!» вайне.

Ды бясконца ваююць народы, Сталай звычкаю стала вайна. Не iначай, як ўсе скажанелi, Мо апомнiцца, ўрэшце, пара, Каб гарматы бядой не грымелi, Лепш чынiць людзям болей дабра. Хопiць боек, пара супынiцца, Мiру – «Так!», войнам жудасным – «Не!», Свету годнасцю лепш ганарыцца, Калi скажа: «Ўжо досыць!» вайне.