татарча сочинение на тему профессий любых???

Бик борын заманда, кәҗә команда, саескан сотник, карга плотник булганда, атлар диңгездә йөзгәндә, балыклар җирдә йөргәндә, кешеләр аяк белән күктә очканда, яшәгән, ди, бер балта остасы. Бу балта остасының байлыгы да, мал-туары да булмаган, тик бердәнбер кызы гына булган икән. Бу кызның акыллылыгы, матурлыгы, батырлыгы бөтен дөньяга билгеле булган. Шуңа күрә бу кызга дөньяда сокланмаган егет калмаган. Төрле җирдән төрле байларга сорап, бу кызга күп кенә башкодалар килә икән. Бик күп мал, дәүләт бирергә вәгъдә итәләр. Әмма бу кыз:
— Миңа мал-байлык кирәкми, миңа чын адәм кирәк,— ди дә икән, бөтен башкодаларны тәмле тел белән озата икән.

Бу ил патшасының өйләнмәгән улы бар икән. Патша малае бу кыз турында халыктан бик яхшы хәбәрләр ишетә дә, үз-үзен тыя алмыйча, бу кыз яшәгән авылга кызны карарга китә. Патша малае кызны бер күрү белән үк моңа гашыйк була һәм шундук бу кызны үзенә хатынлыкка сорый.

Ә кыз моңа:

— Дөрес, син патша, синең кулда бөтен ил, шулай да патшалык һөнәр түгел ул,— ди.— Әгәр миңа өйләнәсең килсә, нинди булса да берәр һөнәр өйрән. Шуннан соң мин сиңа хатынлыкка барырмын,— ди.

Патша малае, кызның мәрҗән кебек тешләре арасыннан чыккан бу сүзләрне ишеткәч, уйга кала. Шулай бераз уйлап торганнан соң:

— Ярар алайса, җан кисәгем, миңа бер елга миһләт бир (Миһләт бирү — кичектерергә вакыт бирү). Мин бер ел эчендә үземә һөнәр өйрәнергә сүз бирәм, аннары сине алырмын,— ди дә саубуллашып чыгып китә.

Бу патша сарайга кайта да, бөтен палас тукучыларын җыеп:

— Кем мине бер ел эчендә палас тукырга өйрәтә алыр, шуны дөнья малы белән бүләкләрмен, ә үзен баш тукучы итәрмен,— ди.

Шунда сиксән яшьлек бер карт тукучы бабай:

— Ярар, падишаһым-солтаным, әгәр әйткән сүзегездә торсагыз, мин сезне бер ел эчендә иң яхшы тукучы итәрмен,— ди.

Шуннан бабай патшаны келәм-палас тукырга өйрәтә башлый.

Бабайлардан калган сүз бар: «Исәпле көн тиз үтә»,— диләр. Шулай бер ел үтә. Патша да тырышып өйрәнүе аркасында бик әйбәт палас тукучы булып китә. Шатлыгыннан, тукучы бабайга әйткән сүзен дә үти: күп мал бирә, үзен баш тукучы итә.

Шулай итеп патша бу атаклы кызга өйләнә. Кырык көн, кырык төн туй ясыйлар. Мин дә анда идем, халык эчте, мин иренемне яладым, күргән күрде, күрмәгән ишетте. Шулай итеп туй да бетте, болар яши башладылар.

Шулай әйбәт кенә яшәгәндә, көннәрнең бер көнендә, бу яшь патша чыга үзенең илен карарга. Илне карап йөргәндә, килеп җитә бер шәһәргә. Шәһәргә керүе була, моның башына капчык кидерәләр дә күтәреп бер арбага салалар. Аннары, авызын, башын томалап, каядыр алып та китәләр. Шул көе, азмы-күпме баргач, моның капчыгын салдырып алалар. Шунда күзен ачып караса, ни күрсен, бу тора бер бик олы бүлмәдә. Бүлмәдә моңардан башка бик күп кешеләр бар икән, бөтенесе шыр диярлек ялангачлар икән. Патша, боларны күргәч, бик курка. «Иа аллам, бу ни могҗиза? Нинди бәлагә төштем? Мине монда ни эшләтерләр икән?»— ди дә телсез кала.

Шул килеш бу аптырап утырганда, моның янына бер кеше килә дә:

— Нәрсә шаккаттың? Монда кием кирәк түгел,— дип, моның киемнәрен чишендереп алып та китә.

Теге кеше моның киемнәрен алып киткәч, аның артыннан ишекләр шалтырап бикләнгәч, моның янына теге ялангач кешеләр килеп:

— Син ничек бу ерткычлар кулына эләктең?— дип сораша башлыйлар.

Хәйран калып бераз торгач, башына акылы килә, сөйли башлый.

— Бу нинди җир, нинди халык, мин кайда?— дип сорагач, бу кешеләр моңа:

— Без фәлән шәһәрдә, ә безне нәрсә эшләтәләр, бер дә белмибез. Нәр көн арабыздан йөз кешене, алып китәләр. Киткәннәрдән беркемнең дә кире кайтканы юк,— диләр.

Болар шулай сөйләшеп торганда, бүлмәнең икенче ягыннан ишек ачыла да, болар янына кулларына хәнҗәрләр, кылычлар тоткан берничә кеше килеп керә. Дәвамы:
Источник: http://ursaevo.ucoz.

что значит татарча?