характеристика вобраза ганны чарнушки

Жанчына… Жанчына-беларуска на працягу многіх і многіх стагоддзяў з’яўляецца прыкладам высокай красы ў самых розных праявах жыцця.

Жанчына-Маці, жанчына-Працаўніца, жанчына-Асветніца, жанчына-Змагарка, творчая Асоба, альбо проста Каханая, чый вобраз паэты і пісьменнікі з усёй сваёй натхнёнасцю і замілаваннем узнеслі на такую вышыню, што яны яркімі зоркамі ззяюць і свецяць нам і па сённяшні дзень.

Вобраз жанчыны ў беларускай літаратуры ёмісты і разнастайны, але ж агульным застаецца тое, што на гэты вобраз ускладзена вялікая і святая місія на зямлі, бо і сусвет счарсцвее “без ласкі вялікай жаночай”.

Адным з самых яскравых і шчырыхжаночых вобразаў у беларускай літаратуры я лічу вобраз Ганны Чарнушкі у рамане “Людзі на балоце” Івана Мележа. Колькі разнастайных пачуццяў выклікае гэтая дзяўчына! Колькі хваляванняў мы адчуваем, калі сачым за яе жыццём!

Упершыню мы бачым Ганну, калі ёй ужо пятнаццаць-шаснаццаць гадоў. Гэта ганарлівая, гарачая, нястрыманая дзяўчына. “Хлопцы і гарнуліся да яе і нібы пабойваліся. Акрамя таго, што стрымлівала Ганніна задзірыстасць і ганарлівасць, ім помнілася, што не лішне асцерагацца і яе язычка”, - піша Мележ пра сваю гераіню. І сапраўды, Ганну баяліся ўвесці ў гнеў, таму што тады яна ўвогуле забывалася на ўсё, губляла самакантроль.

Здзіўляе тое, што ўсе гэтыя моцныя рысы характару сумяшчаліся за прывабным і сціплым знешнім выглядам Ганны: “З аблічча – дык як вылітая: і невялікая ростам, і не гладкая – худая, можна сказаць, і плечы, як у маткі, вузкія, і рукі тонкія”. З якой любоўю аўтар апісвае нам чорныя, густыя косы, румяныя шчокі і вочы… Вільготна-цёмныя, як спелыя вішні, глыбозныя вочы… Колькі ўсяго ў гэтых вачах! Там і пакуты, і шчасце, і хваляванне – усё ў Ганніных вачах.

Далее тут http://www.school-city.by/index.php?id=13616&option=com_content&task=view