Расскажите вкратце содержание книги В. Вольскі-Падарожжа па краіне беларусаў.

там В. Вольскі расказвает пра Беларусь: Мінск, Белаазерск, Гродна, Гомель, Брэская Крэпасць, Нясвіж...

поищи в нете!

Уявіце, што для нас з вамі казачнымі ўмельцамі сканструяваны цудоўны кілім-самалёт, у салоне якога могуць размясціцца многія тысячы пасажыраў. Самалёт спецыяльна абсталяваны для падарожжаў у мінулыя стагоддзі. Хто ж не згодзіцца на такую экскурсію? Важна толькі, каб гід, экскурсавод, быў здольны даць правільнае, вычарпальнае тлумачэнне ўсяму, што даўно стала далёкай гісторыяй.
Давайце папросім беларускага пісьменніка Віталя Вольскага, каб экскурсаводам быў ён. Мяркуючы па яго кнізе «Падарожжа па краіне беларусаў», Віталь Вольскі сам прыдумаў такі самалёт і сам жа аблятаў на ім адну за адной шмат якія мінулыя эпохі. За Віталя Вольскага, акрамя ўсяго іншага, гавораць яго энцыклапедычныя веды, яго багаты жыццёвы і пісьменніцкі вопыт.
Віталь Вольскі вучыўся, працаваў у розных установах культуры. Менавіта ўдзел у культурнай рэвалюцыі і нарадзіў думку аб спробе пяра, літаратурнай дзейнасці. Спачатку былі літаратуразнаўчыя працы, прысвечаныя фальклору, тэатральныя рэцэнзіі, потым былі напісаны п’есы «Цудоўная дудка», «Несцерка», – яны зрабіліся класікай беларускай драматургіі. Паглядзіце, якія ў пісьменніка разнастайныя творчыя інтарэсы: яго захапляе літаратурная спадчына выдатнага майстра слова Эдуарда Самуйлёнка, і Віталь Вольскі прысвячае яму манаграфію. Для студэнцтва ён піша кнігі «Нарысы па гісторыі беларускай літаратуры эпохі феадалізму», «Нарыс гісторыі беларускай савецкай літаратуры»; адначасова ствараюцца сцэнарыі для кінафільмаў «Белавежская пушча» і «Несцерка», п’еса «Машэка», краязнаўчыя кнігі «Па лясных сцежках», «У лясах над Бярозай», «Месяц за месяцам», «На бабровых азёрах», «Чайкі над Нараччу», «Падарожжа па краіне беларусаў». Дзве кнігі апавядаюць пра краіны Афрыкі.
Цяпер вы згодны, што экскурсавод у нас найлепшы? Застаецца толькі глядзець на панарамы пад самалётам і ўважліва слухаць каментарыі пісьменніка. Гаручага ў машыне хопіць на падарожжа ў самую далёкую мінуўшчыну, бо такія кілімы-самалёты, як вядома, запраўляюцца фантазіяй. Дзіўны краявід разгортваецца там, дзе многія з нас бывалі ў піянерскіх лагерах, ваявалі з фашыстамі, сеялі збажыну, будавалі заводы і фабрыкі. ..Няма ні дарог, ні гарадоў, ні вёсак. Скрозь – балоты, люстры азёр, непраходныя пушчы. Экскурсавод звяраецца з геаграфічнай картай і гаворыць, што мы ляцім уздоўж Бярозы-ракі.
Ажно не верыцца: у вадзе плёхаюцца маманты, праганяюць смагу сланы. Недалёка ад берага хаваецца ў засадзе насарог. Там-сям зямля пакрыта нейкімі норамі, над якімі віецца дымок. Няўжо гэта паселішчы людзей? Так і ёсць, бо вось і яны самі, абы-як захутаныя ў звярыныя шкуры. А зуброў колькі! Іх, бадай, хапіла б на ўсе пушчы цяперашняй Еўропы...
Экскурсавод раіць вярнуцца на некалькі тысячагоддзяў бліжэй да нашага часу і паказвае турыстам тыя ж мясціны. Ужо зніклі апошнія сляды ледавіка. На берагах тае ж Бярозы-ракі з’явіліся ўмацаваныя паселішчы людзей, узброеных лукамі, стрэламі. Прыручаны дзікія коні. Ад вярхоўяў да вусця Прыпяці – густыя лясы, балоты, пясчаныя выспы, аблюбаваныя для будаўніцтва паселішчаў нашымі продкамі.
Вяртаемся назад яшчэ на некалькі стагоддзяў і ляцім над мясцінай, дзе зліваюцца Няміга і Свіслач. Каб не экскурсавод з яго дакладнымі гістарычнымі даведкамі, то наўрад ці паверыў бы хто-небудзь, што пад крылом самалёта – Мінск, такі гэта невялічкі гарадок, дзе няма нават вуліц.
Самалёт робіць круг над зямлёй беларусаў, і мы у дваццатым стагоддзі, пра якое ўсе мы ведаем значна больш, чым пра далёкую мінуўшчыну.
А хіба нецікава адправіцца на экскурсію па сённяшняй Беларусі? Што ж, для гэтага ёсць і сучасныя зусім не казачныя віды транспарту. Кожны маршрут прыносіць свае радасці.
Кілім-самалёт створаны фантазіяй пісьменніка ў якасці мастацкага прыёму, каб найлепш расказаць нам пра гісторыю беларускай зямлі. Разлічваць на падарожжа ў т