Помогите найти стихи беларусский писателей (желательно на белорусском) на завтра надо)

любые стихи?

Якуб Колас
Вандроўнікі

Выходзіць сонца ў свой абход
Дарогаю спрадвечнай.
За днямі дні, за годам год
Плывуць у бесканечнасць.

Нясуць яны з сабой і нас,
Як шчэпкі ў хвалях сініх.
Пытаем мы сябе не раз,
Дзе плынь сваю запынім?

Бягуць жа хутка-хутка дні,
Праходзяць нашы весны,
I меркнуць ясныя агні —
Юнацтву не ўваскрэснуць!

У сонца свой абход і шлях,
I той шлях цяжка змераць.
Што наш? — Вайшоў праз дзверы ў гмах,
Ў другія выйшаў дзверы.

Ідзеш з развагай. Ціхі жаль
Атуліць недарэчы:
Не вечна ты на ўлонні хваль
Вандруеш, чалавеча!

Максім Танк
О, колькі раз прасіў я
Назначыць мне спатканне;
О, колькі раз хацеў я
Прызнацца ёй у каханні!
Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.
Але і я — упарты.
I каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
Зрабіць ёй завушніцы.
На гэтых завушніцах
Я напісаў закляцце —
Усё, што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.
Сягоння не ўцячэ ўжо
Ад слоў маіх гарачых
Ні ў час, калі смяецца,
Спявае або плача.
Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся, змярканнем,—
Звіняць ёй завушніцы
Ўсё пра маё каханне.

Вера Вярба

Вам пісьмы пісаць не буду —
Чытайце вершы мае.
На пісьмы не хопіць мужнасці
І часу так не стае.
У пісьмах больш афіцыйнасці,
А значыць, менш пачуцця,
У пісьмах баюся пільнасці,
Старонняга выкрыцця.
Відаць, на вяку адмерана
Каханне маё бядой,
На пісьмы не хопіць вернасці
Ў мяне, такой маладой.
А вершы лёгка складаюцца
У самы кароткі час,
А вершы ў свет дасылаюцца
Нібыта зусім не для вас.
Дык будзьце ж у строгай важнасці
Да шчырасці ласкавей.
Чакайце, чытайце ўважліва,
Як пісьмы, вершы мае.

Янка Купала

Як у лесе зацвіталі
Ліпы ды каліна, –
Залатыя сны снавалі
Мы з табой, дзяўчына.

Калыхаліся, шумелі
Вольныя бярозы,
Шапацелі, шалясцелі
Трыснягі ды лозы.

Як у жыце наліліся
Каласкі нагінна, –
Сустрэліся, абняліся
Мы з табой, дзяўчына.

Мігацелі, зіхацелі
У пракосах косы,
Заміралі кветкі, зелле,
Заміралі росы.

Як даспела, счырванела
Ягада-рабіна, –
Ўвокал глянулі нясмела
Мы з табой, дзяўчына.

Верасы пад лісцем спалі,
Бор зялёны гнуўся,
Недзе пелі ў цёмнай далі
Журавы ды гусі...

Ніл Гілевіч
На краі дажджу

Вы зведалі гэта —
У розгары лета
Пабыць неспадзеўна
На краі дажджу?
Вы скажаце, пэўна,
Што вам давялося
He раз і не двойчы
На краі бываць —
На краі бяздоння,
Над чортавай прорвай,
На краі знявер'я
I роспачы чорнай,
На краі няшчасця
I нават на краі
Уласнай магілы
Стаялі...

Ну, што ж!
Ну, добра, ну, значыць,
Ваш лёс літасцівы,
Але — ці былі вы
На краі дажджу?
Як не — то паверце,
He можаце знаць вы,
Што робіцца з сэрцам
На краі дажджу.
I я вам жадаю
He вечнага раю —
Жадаю імгнення
На краі дажджу!..

Язэп Пушча
Рэчанька не спіць, светлая бяжыць
Травы напаіць, сонейка умыць.
Ў соку сенажаць, каласы шумяць,
Клічуць уставаць - і касіць, і жаць.
Не пазбыцца мар: лёг загар на твар,
Сонейка з-за хмар выграбае жар.
На курган грабе, вабіць да сябе...
Вецер мне, табе яблык абаб'е.
Рэчанька не спіць, светлая бяжыць.
Смутак не імжыць, і ахвота жыць.

вот тут посмотри, хорошие стихи http:// ydfy.tiresnab .ru/602195663/5106908/