Если бы вы писали сказку-какой сюжет положили в основу?

Это была бы добрая детская сказка! Про любовь, дружбу и счастье!

Основной линией была бы дружба...

почитай мой блог, может быть поделюсь опытом....

Рождество, Девицы - красавицы, гадание на женихов и это сбывается.. .
Вот и сюжет сказочный.

Ну... трудно сказать, скорее всего что-нибудь связанное с дружбой, согласием и конечно же в сказке присутствовал бы юмор

Жыў – быў дзеяслоў. Было ў яго тры сына: двое разумных – абвесны лад і загадны лад, а трэці – умоўны лад – дурачок; дзень іноч на пячы ляжыць.
Пасадзіў дзеяслоў проса і вельмі добра яно ўрадзіла. Але ноччу нехта стаў есці і таптаць гэтае проса. Вось дзеяслоў і кажа сваім сынам:
- Мілыя мае дзеці, сцеражыце проса кожную ноч па чарзе, знайдзіце злодзея.
Прыйшла першая ноч. Пайшоў старэйшы сын Абвесны лад проса сцерагчы і праспаў да раніцы, злодзея і не бачыў.
На другую ноч пайшоў сярэдні сын Загадны лад. Сядзіць і думае: тапчы, злодзей, а я спаць хачу. Таксама праспаў да раніцы і нікога не бачыў. На трэцюю ноч прыйшла чарга меншаму сыну ісці, Умоўнаму ладу. І кажа ён бацька:
-Так і ляжаў бы на пячы ўвесь час, але добра, паўду сцерагчы тваё проса.
Прыйшоў Умоўны лад на поле і бачыць, як прыскакаў на прыгожым кані Чарадзей Назоўнік, а побач з ім яго верныя сябры мужчынскі, жаночы, ніякі і агульны род. Усе разам сталі яны есці і таптаць проса. Падышоў бліжэй малодшы сын і схапіў Чарадзея Назоўніка. Спужаліся сябры і сталі прасіць:
-Адпусці яго, ён сірата, мы табе дабром адплацім, а калі табе наш конь спатрэбіцца – мы табе дапаможам, ён табе прынясе толькі шчасце. Падумаў Умоўны лад і кажа:
-Пакараў бы я вас. Але добра, адпушчу, толькі не тапчыце проса майго бацькі. Паабяцалі яны больш не чапаць проса і дапамагчы ў цяжкую хвіліну.
Прыйшоў малодчы сын дадому і сказаў, што адпусціў злодзея. Пасмяяліся браты з дурачка, аднак з гэтай ночы проса ніхто не чапаў.
Прайшоў час, хутка стала вядома, што магутны цар Дзеепрыметнік збірае ўсіх купцоў, баяр, мяшчан, простых сялян на свята. Цар Деепрыметнік паабяцаў выдаць замуж сваю дачку прыгажуню Часціцу за таго, хто прыедзе на прыгожым кані і прынясе ёй самы дарагі падарунак
Сталі збірацца на свята і сыны Дзеяслова. Просіцца з імі ісці Умоўны лад, а браты яму кажуць:
-Куды табе, дурак! Людзей палохаць? Сядзі сабе на пячы.
Ляжаў малодшы сын і ўспомніў пра Чарадзея Назоўніка і яго сяброў. Толькі падумаў пра іх, а Чарадзей Назоўнік тут як тут перад ім з’явіўся і кажа:
-Дапамог ты мне, Умоўны лад, дапамагу і я табе. Махнуў рукой Чарадзей Назоўнік і з’явіўся прыгожы конь, увесь у золаце, дарагіх каменнях. Махнуў другой – а Ўмоўны лад не пазнаў сябе ў люстэрку: прыгожае ўбранне на ім і ў руцэ каробачка, дзе ляжыць самы дарагі падарунак.
Сабраўся Ўмоўны лад і паехаў ў царства магутннага Дзеепрыметніка. Столькі многа людзей знатных убачыў: і цара Дзеепрыслоўе, і каралевічаў лічэбніка і Прыметніка, купцоў Займенніка і Прыслоўе, і простых сялян прыназоўніка і злучніка і многа іншых. Аднак ніхто не змог выканаць загад цара Дзеепрыметніка.
Усе здівіліся, калі ўбычылі Ўмоўнага лада і яго каня. Убачыў цар Дзеепрыметнік каня, ажно ахнуў. Падышоў малодшы сын да прыгажуні Часціцы і аддаў ёй каробачку з падарункам. Адкрыла яна каробачку і заззяў перад усімі пярсцёнак. Такі прыгожы, такі дарагі! Узяла прыгажўня Часціца Умоўнага лада за руку і прывяла да цара:
- Вось за каго я пайду замуж! Тут і згулялі вяселле, зрабілі пір на ўвесь свет. Я там быў: мёд, піва піў; па вусам цякло, а ў рот не папала.