Помогите. Киньте сачыненне па твору "Жураўліны крык" В. Быкава

Сёння на уроку мы закончылi вывучэнне аповесцi Васiля Быкава «Жураўлiны крык» . Гэтая аповесць, як i iншыя творы Быкава, што я прачытаў, — пра вайну. Апiсання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апiсанню настрою i стану герояў, iх успамiнам i перажыванням. З усiх салдат, якiя засталiся на пераездзе затрымлiваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свiст. Вясёлы i знаходлiвы, Вiцька дапамагаў воiнам забыцца пра тое, што iх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалi ў салдат настрой. Вiцька Свiст сам вельмi шчодры чалавек i не любiць скупых. Гэтая рыса яго характару вельмi добра раскрываецца ў эпiзодзе з салам Пшанiчнага. iншы на яго месцы мог бы дамовiцца з Пшанiчным i цiхенька з'есцi сала толькi ўдваiх. Але Вiцька так нiколi не зрабiў бы. Ён добра разумее, што ўсе воiны галодныя. Таму, забраўшы падманам сала ў Пшанiчнага, Вiцька прапануе зварыць кашу на ўсiх. Вядома, не вельмi добра, што ён гэта зрабiў падманам, але ў дадзенай сiтуацыi iннiага выйсця не было.
Мiнулае Свiста дае нам зразумець, што ў гэтага хлопца ў жыццi не ўсё было гладка. Ён быў уцягнуты ў нячыстую справу: абкрадванне дзяржавы. За гэта Свiсту давя лося нават пасядзець у турме. Але сваю памылку Вiцька зразумеў сам i хутка выправiў яе.
Калi пачалася вайна, Свiст разам з iншымi воiнамi апынуўся на фронце. А ў хуткiм часе — i на пераездзе. Калi з'явiлiся немцы i стала зразумела, што прыйдзецца загiнуць, Свiст нi на хвiлiну не падумаў пра здраду. Ён смела i ад важна змагаўся да канца, падтрымлiваў дух астатнiх.
Васiль Быкаў ставiць перад сваiмi героямi праблему выбару: або здрадзiць Радзiме, або стаць яе абаронцам. Вiцька Свiст выпрабаванне вытрымаў, нягледзячы на крымiнальнае мiнулае i памылкi ў жыццi.
Дачытаўшы твор, я на нейкi момант уявiў сябе героем гэтай аповесцi — i зрабiлася страшна. Як павёў бы сябе ў дадзеных абставiнах я, цi прайшоў бы выпрабаванне на мужнасць? Спадзяюся, што прайшоў бы, але хто ведае...

спасибо 10

спасибки

пасиб

Тип ппц за такой мне даже два не поставят что- это за дичь?

Сачыненне 
Василь Быков - адзін з  айчынных пісьменнікаў, які на працягу доўгіх гадоў творчай працы пісал на тэму вайны. У яго быў нялёгкі лёс. Вайну ен сустрэў на тэрыторыі Украіны, дзе займаўся будаўніцтвам абаронных збудаванняў. Адстаў ад сваёй калоны і ледзь не быў расстраляны сваімі ж, як нямецкі шпіён. Справа ў тым, што ён вёў падрабязныя запісы аб руху фронту. Ужо калі Быкава вывелі на расстрэл, канваір пашкадаваў яго. 
Жураўлiны крык - гэта аповесць пра вайну. Гэтая аповесть расказывает о групе з шасці чалавек якія павінны былі абараніць пераезд ад немцау. Героі яго дзівяць праўдай характараў, пэўнасцю ўзаемаадносін. Некаторыя вераць, што гінуць не дарэмна, што вораг усё-такі будзе спынены. Такія, як старшына Карпенка, навуковец Фішар, Свіст, Глечык, яны трымалі абарону на пераездзе.  Але ёсць і такія, хто хоча збегчы або сдацца ў палон ,напрыклад, Пшаничны або Аусеев, якія загінулі, як прыдатели Радзімы. 
Я хачу параўнаць двух розных герояў Вицьку Свісту і Івана Пшаничнага. 
Вицька Свіст- у юнацтве па дурасці звязаўся з злодзеямі і быў асуджаны. Ён прызнаў сваю памылку  і стараўся выправіцца.  Ён казаў: "Далі б дзесяць - ні слова б не сказаў. Усе б адбыў. Заслужыў-атрымаў па справядлівасці. Толькі, ведаеш, не хачу, каб усё жыццё папракалі. Што было, тое прайшло." 
 Больш за ўсё мне запомнілася гісторыя з салам. Ён капаўся ў рэчах пшанічнага і знайшоў кавалак сала. Мне здалося, што гэта няправільна, але ён мог забраць яго сабе, але месца гэтага ён кінуў яго ў кацялок з кашай, каб усім было наедней і смачней. Калі на пераездзе пачалася бойка і стала зразумела, што ўсім давядзецца загінуць, Свісту і думка не прыйшла ў галаву пра тое, каб збегчы і выратаваць сваё ўласнае жыццё, ен застауся бараніць адыход  войскаў на пераездзе. Калі ён пайшоў збіраць рэчы з забітых немцаў, ен не пакінуў сабе дарагія часы, а прапанаваў іх старшыне. Калі старшына разбіў іх ,ён не быў на яго злы.. Свист  ахвяруе сабой, каб дапамагчы таварышам і выканаць заданне. Я лічу, што Свіст сапраўдны герой. Ён зрабіў усё правільна. Нягледзячы на тое, што ён нарабіў шмат памылак раней. 
 
Іван Пшаничны - у яго быў вельмі тежелы лёс. Аднойчы яго бацькоў абвянілі у тым, што яны кулакі і забралі ў іх усё, а Іван застауся сынам кулака.  Ён вучыўся добра, але у тэхникум яго не ўзялі, таму што ён сын кулака. Пшаничны быў вельмі працавіты, але яму заўсёды казалі, што ён сын кулака. У рэшце рэшт ён стаў спадзявацца толькі да сябе. 
 Калі Іван  капаў сабе акоп, ён зрабіў  яго глыбокім і зручным. Пшаничны не любіў дзяліцца ни з кім ежай.  Калі Свіст пытаўся ў яго, ці ёсць што для кашы, ён схлусіў пра сала. Я лічу, што гэта яго сала, і ён вырашае, што з ім рабіць. Але правільней было, каб ён аддаў сала таму, што ўсё аддавалі тое, што маглі і ён сам потым бы гэта еў. Калі Пшанічны пачуў стрэлы ён падняў паніку, ён здаўся баязліўцам. У канцы калі пшанічны пайшоў да немцаў ён стаў сапраўдным здраднікам Радзімы і нават там у немцаў яму не пашанцавала, i яго застрэлілі. Для мяне гісторыя дзяцінства Пшанічнага самая страшная і цяжкая. Ён спрабаваў сысці туды, дзе яго не будуць клікаць сынам кулака, але немцы не паварушылі яго. Ён паступіў няправільна і загінуў, як здраднік радзімы. 
Вицька Свіст i Іван Пшаничны два зусім розныя чалавекі. Якія трапілі ў адно і тое ж месца. Для мяне свіст сапраўдны герой, а Пшанічны здраднік радзімы.

ну вроде нормально!?