можете написать сочинение про кошку. очень нужно

Я очень люблю животных. Общение с ними дает человеку не только огромную радость, но и возможность лучше понять природу. Мое любимое животное – это кошка. Кошка – очень умное и грациозное создание. Существует множество пород этих животных: длинношерстных, короткошерстных, «каракулевых» рексов, бесшерстных «сфинксов». Но каким бы ни был наш любимец, наблюдение за ним, за его повадками приносит нам огромную радость. Человеку всегда хочется погладить кошек, услышать их мурчание. Это удивительные животные. Походка их бесшумна, потому что ступают они мягкими подушечками. Могут хорошо лазить по деревьям благодаря цепким когтям и высоко прыгать, имея хорошо развитые крепкие лапы, и гибкий позвоночник. Кошки не терпят принуждения, что мне в них очень нравится, поэтому приходят и уходят, когда им заблагорассудится. Но при этом они очень любят своих хозяев, с удовольствием играют с мячиком, фантиком, клубочком. Кошки имеют длинный хвост, который выполняет важную роль баланса при прыжках или падении, а еще может иногда служить игрушкой для котенка. У них очень хорошее зрение и слух, что помогает этим милым хищникам охотиться, а также первыми встречать хозяина у входных дверей. Породистые и царственные, или простые и невзрачные, но любимые и обожаемые, охотники за мышами в амбарах, или ленивые домашние бездельники - они пленили нас, людей, и стали нашей страстью.

Вот ещё: http://www.litrasoch.ru/sochinenie-opisanie-vneshnosti-zhivotnogo-u-menya-est-koshka/

Инша / Яраткан песием
Әти, песи алыйк әле!
Һәммәбез карар иде.
Әгәр дә песи булмаса,
Мәче дә ярар иде.

Роберт Мщнуллин.

Кечкенәдән үк хыялым песи алу иде. Ниһаять, ул хыялым тормышка ашты. Кыш башында без песи баласы алып кайттык. Мин дә, апам да бик шатландык. Песигә Йомшаккай дип исем куштык.

Песиебез − ап-ак, матур йонлы, озын койрыклы, зәңгәр күзле. Ул шундый матур, минем аны гел кулымда гына йөртәсем килеп тора иде. Без песине беренче көннән үк бик яхшы итеп тәрбияли башладык. Кибеткә барып, песиләр өчен кирәкле бөтен әйберләрне алып кайттык, үзе теләгән җирдә урын әзерләдек. Тик ул, күп тә үтмәде, авырып китте. Әти Йомшаккайны биш көн рәттән хайваннар табибына, уколлар ясарга алып йөрде. Әти белән мин дә йөрдем. Шуннан соң песиебезнең авырганы юк. Ул авырганда, миңа да бик авыр булды. Ул инде хәзер үсеп килә, тиздән бер яшь була. Хәзер Йомшаккай бик тә уйнарга ярата.

Иртән, беренче булып, ул әтиебезне эшкә озатып кала. Аннан соң шаярып безне уята башлый. Без мәктәпкә киткәнче, ул гел "мыр-мыр" килеп аяк астында бөтерелә. Утырсам, тезләремә менеп утыра. Уйный башлагач, кайбер вакытларда онытылып китеп, тешләп яки тырнап та ала. Мәктәптән мин аны бик сагынып кайтам. Аңа ашарга, эчәргә бирәм. Йомшаккай балыкны бигрәк тә яратып ашый. Балык яки балык консервасы белән берәр нәрсә бирсәң, ул мыраулый-мыраулый, бик тәмләп ашый.

Йомшаккай безнең бик шаян, бик уйнарга яратучан песи булды. Ул, ашаганнан соң, бераз ял итеп ала да, уйнарга тотына. Сәгатьләр буе, бертуктаусыз уйнарга мөмкин ул. Кайбер вакытта аның белән уйный-уйный мин дә арып бетәм.

Мин Йомшаккаемны бик яратам. Матур песи булганы өчен дә яратам. Акыллы песи булганы өчен дә яратам. Мине яратканы өчен дә яратам. Мин аны ямьсез, усал песи булса да яратыр идем, мөгаен. Чөнки без аның белән бик дус. Ә дустыңны, әлбәттә иңде, яратасың бит.
http://insha.ru/text/379