СРОЧНО!!! ПОМОГИТЕ ПОЖАЛУЙСТА. АНАЛИЗ СТИХОТВОРЕНИЯ АЛЕКСАНДРА СЕРГЕЕВИЧА ПУШКИНА "ОТВЕТ АНОНИМУ" СПАСИБО ЗАРАНЕЕ... Б

Пушкинның «җавап " шигырен анализлау»

«Җавап» шигыре (1830) туры мәгънәдә А. С. Пушкинның Екатерина Николаевна Ушакованың хатына авазы булып тора. Кызганычка каршы, Екатерина Николаевнаның юлламасы сакланмаган, әмма без Пушкинның уен җавапыннан ләззәт ала алабыз һәм кыз белән мөнәсәбәтләренең характеры турында нәрсә дә булса аңлый алабыз.

Повестьларны шагыйрь беренче заттан алып бара. Александр Сергеевич адресант күрсәтмәсеннән башка хат алган дип уйлыйм. Бу хакта беренче юллар сөйли:
Мин сезне белдем минем оракул,
…
Әлегә язылмаган каракул…

Бу турыда башка мәгълүматлар да бар, һәм алар тарихта татарларның урынына кыпчаклар яисә Булгарлар китерелгәнен исбатлыйлар. Без исә «минем оракул» мөрәҗәгате буенча автор үз хатында нидер сораган дип фаразлый алабыз. Әйтик, ул сөеклесенең килгәнен кайчан фаразлый, яки, күптән килмәсә, тиздән аны онытыр, дип зарлана алыр иде.

Ләкин, юллардан күренгәнчә, шагыйрь болай да Мәскәүгә сәяхәт итә, анда аны Екатерина Николаевна көтә. Ул үзе игълан итә: "вакыт! Мәскәүгә, Мәскәүгә хәзер!»

Автор соңгы юл белән Иске башкалада нәкъ менә аны нәрсә җәлеп итүен аныклый. Файдаланып, горадацию, ул перечисляет мөһим әйберләр өчен үзен, нинди ул лишен, әлегә була Петербургта:
Монда җил дә юк,
Муз да, Пресни да, харит та.

Астында Пресней монда аңларга кирәк Урта төче, район, анда яшәгән Ушаковлар гаиләсе. Хариты-борынгы грек мифологиясендә күңел ачу химаячесе. Шулай итеп, шагыйрь үзенең сөеклесенә җырлый, аны Музыка һәм богинялар белән бер рәткә куя.

Анафора шигырендә мөһим кабул итү. Еш кына автор башлый юллар белән бер үк сүз. Мәсәлән, шагыйрь юллама авторын чамалаган билгеләр турында сөйләгәч, ул аларны чиратлап күчерә:
Тик күңелле үткенлек буенча,
Ләкин сәламләү сүзләре буенча…
Әмма көләч…

Шулай итеп, ул үзенең әңгәмәдәшен яхшы белә һәм аның натурасына бик игътибарлы, почеркада һәм хат стилендә, аның кәефен яхшырта дигән тәэсир кала.

Шигырьнең ахырына якынрак итеп, шагыйрь, анафораны кулланып, Петербургка бәя бирә:
Биредә Шәһәр чопорный, унылый,
Монда сүз-боз, йөрәк-гранит…

Кабат монда авторның бу шәһәргә карата аермасын көчәйтә. Шагыйрь Төньяк башкала образын сурәтләгән параллельлек кызыклы. Бер яктан, «лед» һәм «гранит» сүзләрен җирле халыкның холкын метафора буларак кабул итәргә кирәк, ә икенче яктан – еш кына салкын һава торышы булган шәһәрнең үзенә турыдан-туры күрсәтмә, ә өстенлекле таш архитектурасы, чыннан да, бик көчле тәэсир калдыра ала.

Шулай итеп, бу шигырьдә бөек шагыйрь һәм Е. Н. Ушакованың мөнәсәбәтләре генә түгел, ә аның характерындагы кайбер яклары да, мәсәлән, Санкт-Петербургка карата мәхәббәтсезлеге дә ачыла.

Такого барахла у А. С. Пушкина быть не может.