Ня пакідайце мовы нашай беларускай, каб ня ўмёрлі!

МАКСІМ БАГДАНОВІЧ (1891-1917)

______ПАГОНЯ______

Толькі ў сэрцы трывожным пачую
За краіну радзімую жах, -
Успомню Вострую Браму святую
І ваякаў на грозных канях.

У белай пене праносяцца коні,-
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць.. .
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разбіць, не спыніць, не стрымаць.

У бязмерную даль вы ляціце,
А за вамі, прад вамі - гады.
Вы за кім у пагоню спяшыце?
Дзе шляхі вашы йдуць і куды?

Мо яны, Беларусь, панясліся
За тваімі дзяцьмі ўздагон,
Што забылі цябе, адракліся,
Прадалі і аддалі ў палон?

Бійце ў сэрца іх - бійце мячамі,
Не давайце чужынцамі быць!
Хай пачуюць, як сэрца начамі
Аб радзімай старонцы баліць.. .

Маці родная, Маці-Краіна!
Не ўсцішыцца гэтакі боль.. .
Ты прабач. Ты прымі свайго сына,
За Цябе яму ўмерці дазволь!. .

Усё лятуць і лятуць тыя коні,
Срэбнай збруяй далёка грымяць.. .
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разбіць, не спыніць, не стрымаць.
[1916]

Біце ў сэрцы іх, біце мячамі...”
Біце і ў душы, і ў спіну, пад дых,
Біце пакуль не адолее ўцяміць
Кожны значэнне тых словаў святых.

Біце, гняціце ярмом і прымусам,
Біце, як білі, штодня, цэлы век,
Бо ўжо, як сёння не стаў беларусам,
То і не выйдзе з яго чалавек.