Помогите пожалуйста перевести текст с татарского на русский.

Question

Бурыч. 
 Фатирымнан ашыга-ашыга чыкканда, күрше ишеккә звонок бирен торучы бер карчыкны күрдем. Звонок төймәсе шактый биектә, ә әбинең буе тәбәнәк. Шуңа күрә ул, аяк очларына басып, өскә үрелә. Язгы пальто өстеннән бөркәнгән ак шәле җилкәсенә җыерылып төшкән. Йөзе борчулы, күз карашында ниндидер өметсезлек, аптырау сизелә иде. 
 Мин әбигә күршеләремнең бер атна элек ялга китүләрен әйттем. "Бик кирәк идемени соң алар? "- дим. Карчык баскан җирендә таптанып алды, авыр сулады. "Кирәк иде шул, бәбкәм, бик кирәк иде. Өченче тапкыр киләм инде. Мунчага барганда, акчам җитмәгәч, Хәбирәдән 2 сум акча алып торган идем. Шуны бирәсем бар иде",- ди. "И, әби, шул 2 сумны бирәм дип кат-кат йөрмәсәң инде, - дим, - әллә ни зур акча түгел ич! " 
 Карчык миңа гаҗәпләнеп карап алды. Сүзләремне ошатмавы йөзенә чыкты. "Бирәчәкнең зурасы-кечесе юк аның, бала. Олы кешегә андый бирәчәк белән яшәү дөрес түгел. Карт кешенең хәлен белеп булмый, үлеп китсәм, өстемдә кала ич! " - диде. "Алайса, калдыр соң миңа 2 сумыңны. Күршеләр кайткач, кертеп бирермен" - дим. 
 Әбинең йөзе балкып китте, ул, ашыгып, 2 сум акчаны миңа сузды. "И балам, игелекле кеше икәнсең, тагын ничек килермен дип борчылган идем. Рәхмәт, балам. " 
 Әбинең өстеннән тау төштемени! Ул ашыга-ашыга ишектән чыгып китте...

Николай И · Accepted Answer

Долг. 
Когда я второпях выходил из квартиры, я увидел старушку, которая звонила в соседнюю дверь. Кнопка звонка довольно высоко, а рост у старушки маленький. Поэтому она, встав на цыпочки тянется наверх. Шаль, обмотанная поверх весеннего пальто, сморщилась на плечах. Лицо её обеспокоенное, в её взгляде чувствовалась какое-то отчаяние, расстерянность. 
Я сказал бабушке, что мои соседи уехали на отдых неделю назад. "Очень нужны они что-ли? ",говорю. Старушка потопталась на месте и тяжело вздохнула. "Нужны, сынок, очень нужны. Уже третий раз прихожу. Когда шла в баню, денег не хватало, у Хабиры заняла два рубля. Отдать их надо было. "-говорит. "Ох, бабушка, из-за этих двух рублей не ходила бы ты, -говорю, -не больно-то большие деньги же! " 
Старушка удивленно посмотрела на меня. По лицу видно, не понравились мои слова. "Долг не бывает большим или маленьким, сынок. Взрослому человеку неправильно жить с таким долгом. Состояние старого человека не угадаешь, если умру, на мне же останется"-сказала. "Ну, тогда оставь свои два рубля. Когда вернутся соседи, занесу"-говорю. 
Лицо бабушки просияло, она торопливо, протянула мне 2 рубля. "Ох, сынок, добрый ты человек, оказывается, беспокоилась, как опять придти. Спасибо, сынок. " 
С бабушки словно гора свалилась! Она торопливо, вышла из двери...