Сочинение. Сочинение на тему :"Cлед Войны" Что можно написать?

да много чего. например про то как люди после войны жили, какой шрам оставила это война в сердцах людей, о том, как было тяжело и тд

Тишина.. . ветер.. . листья берёз грусно шелестят. Слишны звуки пробегающго, недалеко от берёзовой рощицы, ручья. Птицы поют свою завораживающую песню во все голоса, надрывая свои маленикие горлышки. Зря стараются, не услышат эти уши ни их пения, ни журчания ручейка, ни шелест ветра в кронах деревьев, ни слов любимой.. . Кровь чёрной росой застыла на зелёненькой траве, на белых ромашках. Спят солдаты мёртвым сном, после трудного боя; который спас милионы жизней, после боя что стоил им жизней. Но на устах застыли довольные улыбки, улыбки счастья.. . они победили врага, они не пустили их за линию фронта, они Герои с большой буквы!

Както так, можно добавить что один из солдаты ещё жив, хоть и сильно ранен, его находит военная медсестра, тащит в полевой лазарет спасает ему жизнь, а потом как этот безымяный солдат в старости внукам с улыбкой и грустью рассказывает своим внукам про погибших товарещей. Вот вам и след войны. Просто дальше это всё расписывать долго...

1941 нче елда безнең илебезгә фашист гаскәрләре басып кергән. Ул вакытта Ватанны сакларга бөтен халык бердәм булып күтәрелгән. Сугышка безнең Кече Лызи авылыннан 400 ләп ир-егетләребез китә, шуларның яртысы әйләнеп кайта алмый, сугыш кырларында һәлак була.
Кешелек дөньясына кайгы - хәсрәт китергән Бөек Ватан сугышы тәмамлануга алтмыш җиде елдан артык вакыт узса да, аның ачы кайтавазы әле бүген дә үзен сиздереп тора. Гомерендә бер мәртәбә дә авыз тутырып “әти” дип әйтә алмаган балалар, хәзер инде үзләре әби-бабай яшендә, канлы ут эчендә йөргән чал ветераннарыбызның да саны елдан - ел сирәгәя бара. Бөек Җиңү көнендә аларның моңсу йөзләрендә һәрчак яшь тамчылары ялтырый.
Утлар, сулар кичкән шундый ветераннарның берсе минем бабам – Кушаев Иван Семенович. “Бабам үзең турында, Бөек Ватан сугышы еллары турында сөйлә әле” - дип сораша башласаң, ул авыр сулап куя иде.
“1941 елда мин Арча педагогия көллиятен тәмамладым. Мәктәпкә кайтам, укытучы булам дигән хыялым бик көчле иде. Мине Тагашур башлангыч мәктәбенә җибәрделәр. Ләкин күп эшләргә генә язмады миңа. 1941 елда Кызыл Армия сафларына алдылар. Ярты елга якын Удмуртия республикасында өйрәнү батальонында хезмәт иттем. Аннан соң фронтка юл тоттым. Тәүге сугышта 1943 елның мартында снайпер буларак катнаштым. Ул вакытта без Можайск шәһәрен азат иттек. Аннан соң ай буе фронт артыннан бардык. Төнлә генә дә 25-30 километр чамасы юл уза идек. Смоленск өлкәсенең Брянск урманнарында ял итеп ала идек. Бераздан командир взводының ярдәмчесе итеп билгеләделәр. Укытучылар өчен сугыш кырыс мәктәп булды. Укытучы фронтта да, окопта да үз һөнәренә тугры калырга тиеш. Ничек сугышырга кирәклеге турында үз мисалымда өйрәтергә туры килгән чаклар аз булмады. “Укытучыларга ышанмасаң, тагын кемгә ышанырга? ” – дип әйтергә ярата иде командир. Минем командамда татарлар һәм удмуртлар бик күп иде. Алар рус телендә начар аралашалар. Миңа аларны “укытырга” туры килде дә инде.
Иван – укытучы, димәк ул җырны башлаучы да булырга тиеш. “Ванюша, әйдәле безнең поход җырын! ” – ерактан командир тавышы ишетелә. Мин дусларым белән җырны башлыйм:
Дан приказ...
Аннан соң мине 39 нчы стрелок бригадасына, ә сугышка керер алдыннан разведкага билгеләделәр. Биатск шәһәреннән 30 километр ераклыкта торабыз. Сугышка керергә дигә приказ яңгырады. Алга киттек. Дошман пулялары колак яныннан сызгырып кына үтәләр. Янымда гына бомба шартлады. Минем кулым бик авыр яраланды. Госпитальгә җибәрделәр. Ай буе Мәскәүдә дәваладылар. Аннан соң Чарджоу шәһәренә дәваланырга җибәрделәр. Анда дүрт ай дәвамында госпитальдә яттым. “Хезмәт итәргә яраксыз” дигән нәтиҗә ясадылар табиблар. 1943 елның азагында сугыш инвалиды булып туган авылыма кайттым. 1944-1945 елларда Кече Лызи урта мәктәбендә директор булып эшләдем. Сугыш елларында эшләве бик авыр иде. Ә кемгә җиңел булды икән? Ул вакытта балаларны тәрбияләү, укыту иң дәрәҗәле эш иде. Балаларны мин эш белән дә, сүз белән дә, үземне үрнәк итеп куеп та тәрбияләдем”.
Бабам вафат инде...
Аның кебек бик күпләр Ватаннары өчен үзләренең гомерләрен дә кызганмыйча, авыр сугышны җиңеп, дөньяны зур афәттән коткарып, туган илебез бәхетле тормышта яшәсен өчен үзләренең көчләрен кызганмадылар. Җиңүгә юл озын һәм авыр булды. Сугышчылар соңгы сулышына кадәр изге антларына тугры калдылар, намусларына тап төшермичә, азатлыкны буарга ирек бирмәделәр һәм халкыбызны коллыктан саклап калдылар.
Балтач районыннан 6 Советлар Союзы герое чыккан. Менә алар:
Булатов Василий Галлямович (Чутай авылы);
Гарифуллин Габдулла Гарифулович (Янгул авылы);
Гильмутдинов Гайфутдин Гильмутдинович (Смәил авылы);
Ибрагимов Хабибулла Ибрагимович (Куныр авылы);
Рахимов Бакый Сибгатуллович (Кня-Баш авылы);
Сабиров Хафиз Сабирович (Старая Турья авылы).
Алар күрсәткән батырлык, тиңдәшсез хезмәтләрне бөтен кеше