подскажите плиз основные проблемы пьесы "пинская шляхта" нужно сочинение. срочно.

дыя "Пінская шляхта" пісалася пасля адмены прыгоннага права і пасля паўстання 1863 года. Паўстанне закончылася паражэннем, і ў краіне наступілі часы жорсткай рэакцыі. Душылася любая дэмакратычная думка. Царская вярхушка, баючыся новага ўздыму прагрэсіўных сіл, была толькі тым і занята, што адсочвала любыя павевы бунтарства з мэтай назаўсёды вытравіць у людзей дух непакорнасці.

Гэты час прыйшоўся на руку царскім прыслугачам, чыноўніцтву і асабліва тым, хто прывык з усяго на свеце рабіць грошы, не звяртаючы ўвагу на тое, сумленным ці несумленным шляхам гэтыя грошы зароблены.

Менавіта гэта - бессаромныя паводзіны царскай судовай бюракратыі - імкнуўся паказаць у сваім творы В. Дунін-Марцінкевіч.

Царскі суд і законнасць паўстаюць перад намі ў вобразе станавога прыстава Кручкова і яго памочніка Пісулькіна, якія прыязджаюць у мястэчка для разборкі сваркі паміж двума шляхцічамі. Першае, што адразу кідаецца ў вочы пры знаёмстве з Кручковым, - яго неадольная цяга да чужой кішэні. Яшчэ не пачаўшы "разбірацельства", Кручкоў ужо загадвае шляхце несці хабар: "Няхай аддадуць хурману, ды спакуйце там харашэнька ў возе". За час, што цягнулася "разбірацельства", Кручкоў выцягнуў са сваіх падсудных усё, што толькі мог. Загады даваць хабар гучалі з яго вуснаў часцей, чым якія іншыя словы.

Кручкоў - чалавек хітры. Акрамя таго, ён добра ведае псіхалогію сваіх кліентаў - Пратасавіцкага, Цюхай-Ліпскага і падобных да іх шляхцічаў. Яны гатовы будуць аддаць усё, што маюць, абы толькі не быць бітымі лазой. Але і гэта для іх не самая страшная абраза. Самае абразлівае, лічаць Пратасавіцкі і Цюхай-Ліпскі,- быць бітымі не на дыване, як таго заслугоўваюць сапраўдныя шляхцічы, а на голай зямлі.

Нахабства - вось яшчэ адна з асноўных рыс Кручкова. Карыстаючыся цемнатой, забітасцю, абмежаванасцю і запалоханасцю мясцовай шляхты, ён гаварыў розную бязглуздзіцу, абсалютна ўпэўнены ў тым, што ніхто нічога не заўважыць: "Па ўказу всеміласцівейшай гасударыні Елісаветы Пятроўны 49 апрэля 1893-га года і всеміласцівейшай Екацерыны Вялікай ад 23 сенцябра 1903-га года".

Паводзіны станавога прыстава - пародыя на царскае правасуддзе. Менавіта такія людзі - хабарнікі, злодзеі, хітруны - вяршылі правасуддзе. Гэта моцна хвалявала В. Дуніна-Марцінкевіча, і як пратэст была напісана камедыя "Пінская шляхта".

я думаю - это тоска о настоящем благородстве.. .

Дворянство к власти все стремится: \ О предках умолчим своих. \ Здесь титлов нет, хоть отличится\ Иной - и выпьет за троих. \ А если злостная затея\ Кому придет - стать королем, \ Споимте Цезаря скорее; \ Свободу этим мы спасем. \МОЯ РЕСПУБЛИКА Пьер-Жан Беранже Перевод Л. Михайлова
Дворянство Наследный знак дворянства родового\запечатлен в строении бровей. \Испуг и синь в глазах, как у детей, \безропотность, но не раба немого -\поденщика и женщины скорей. \И рот как рот, большой и без затей, \не льстивый, и неправедное слово\ему претит. Открытый лоб сурово\очерчен, как у вдумчивых людей. Райнер Мария Рильке. Перевод В. Летучего АВТОПОРТРЕТ 1906 ГОДА
ДВОРЯНСТВО Чтоб дни мои смиренные В несчастье коротать, Записки современные Решился я \писать. Дворянство и купечество И всех других чинов И званий человечество Я \видел без очков. Николай Некрасов 1845 ГОВОРУН Записки петербургского жителя А. Ф. Белопяткина
дворянствоОни несут распятья, сжимают рукояти\мечей и у народа богатства отнимают, \их черные ладони, как тучи на закате, \луч драгоценный солнца неслышно поглощают. Мигель Эрнандес. Перевод А. Гелескула
дворянствоПрости, певец! играй, пируй, \С Кипридой, Фебом торжествуй, \Не знай сиятельного чванства, \Не знай любезных должников\И не плати своих долгов\По праву русского дворянства. Александр Пушкин
дворянствоС дворянства моего оковы были сняты, \Без пыток загремел святой глагол суда, \В столицу Грозного сзывались депутаты, \ Из недр степей вставали города.. . Алексей Апухтин
дворянствоС своей супругою дородной \Приехал толстый Пустяков; \Гвоздин, хозяин превосходный, \Владелец нищих мужиков; Александр Пушкин («Евгений Оненгин» )