СРОЧНО ТОЛЬКО УМОЛЯЮ НЕ ПЕШИТЕ ЛИШЬ БЫ ЧТО!

Гэты верш можна аднесці да пейзажнай лірыкі. Аўтар апісвае прыгожы краявід каля рэчкі Нёман. Усё тут міла воку паэта. Ён любуецца зеленню палёў, узгоркаў, сосен і асін і хоча перадаць сваё замілаванне нам, чытачам. Паэт апісвае вясёлы начлег вясковай моладзі на прыродзе. Дзеянне адбываецца ў жніўні, таму мы можам меркаваць, што ў гэты час вяскоўцы назапашваюць сена, збіраюць збожжа і, каб не марнаваць часу начуюць у полі, на лузе, а на досвітку ўжо пачынаюць працаваць. У прыгожы краявід гарманічна ўпісваюцца песні дзяўчат-красунь і звон касы. Аўтар хоча нам напомніць, што чалавек - частка прыроды, прырода - наш родны дом. У апошніх радках паэт кажа пра жывую мову, гэта значыць, што на ёй размаўляюць, спяваюць, ён называе мову прыветнай. Мне вельмі спадабаўся гэты верш. Такое адчуванее быццам сам там пабываў, на беразе Нёмана цёплым жнівеньскім вечарам.

Может это скорее отклік, а не аналіз получілся, не знаю, какіе там сейчас требованія в школе, ну, как говорітся, чем смогла.

ты на руский переведи и напиши

В этом произведении описывается красота природы и сопоставляется с красотой белорусского языка. Автор описывает свои ощущения при виде, то есть спокойствие, умиротворение и счастья при виде родных земель. Здесь также присутствует толика патриотизма и гордости за величие родного языка.

Явно про природу. Причём судя по тексту, действия стихотворения разворачиваются, где-то в Польше....

бред