Помогите найти текст из упр. 66 книги белорусского языка З. І. Бадзевіч, І.М. Саматыя 8 класс 2015 год

Нашла вот это... Оно??? Если надо- могу скинуть весь учебник, он у меня скачался при просмотре... Или вот тебе ссылка, там можешь сама скачать... УДАЧИ!! http://www.aversev.by/rus/skachat/belaruskaya-mova-8
66. Пазнаёмцеся з артыкулам «Лексічная спалучальнасць» з «Эн­
цыклапедычнага слоўніка юнага філолага». Падрыхтуйцеся да пе­
раказу тэксту, вызначыўшы апорныя словазлучэнні. Тэарэтычныя
палажэнні можна ілюстраваць уласнымі прыкладамі.
Словы ў сказе звязаны адно з адным граматычна і па
сэнсе. Граматычныя сувязі забяспечваюць граматычную
Спампавана з сайта www.aversev.by
правільнасць маўлення. Прыклады граматычных сувязей:
дапасаванне прыметніка-азначэння да паяснёнага назоўніка
ў родзе, ліку, склоне (спелы колас — спелая вішня — спелы
яблык — спелыя плады), дзеяслоўнае кіраванне назоўнікамі
(забіваю цвік, выйшаў на вуліцу, займаліся спортам).
Сэнсавыя сувязі забяспечваюць правільнасць выказвання
па сэнсе.
Ужываючы слова ў маўленні, мы павінны дапасоўваць яго
па сэнсе да іншых слоў. Гэта сэнсавае дапасаванне выражаец-
ца ў двух тыпах славеснай спалучальнасці — с е м а н т ы чн
а й і л е к с і ч н а й.
Семантычная спалучальнасць слова — гэта здольнасць
слова спалучацца з цэлымі класамі слоў, якія аб’ядноўваюцца
агульнасцю сэнсу. Напрыклад, дзеясловы думаць, меркаваць,
радавацца, смяяцца, сумаваць і іншыя адлюстроўваюць роз-
ны стан чалавека (гэта і ёсць адзін з семантычных класаў):
хлопчык, дзядуля, прахожы, доктар, настаўніца і інш.
Толькі ў казцы ці ў фантастычным апавяданні можна выка­
рыстаць выразы тыпу Каза задумалася. Шафа засмяялася.
Лексічная спалучальнасць слова — гэта яго здольнасць
уступаць у спалучэнні не з любым словам якога-небудзь се-
мантычнага класа, а толькі з некаторымі. Напрыклад, існуе
клас слоў, аб’яднаных агульным сэнсам ‘мноства, сукуп­
насць’: статак, табун, чарада, рой, касяк і інш.
Пры патрэбе абазначыць мноства пэўнай жывёлы мы
выберам толькі адно з гэтых слоў, іншыя будуць неспа­
лучальнымі. Кажуць: статак кароў, табун коней, чарада
птушак, рой пчол, касяк рыбы (але не «статак рыбы», «ча-
рада пчол», «рой коней» і інш.).
Пішуць: здзейсніць напад, правесці агляд, даць параду.
Відавочна, дзеясловы здзейсніць, правесці, даць у гэтых
спалучэннях маюць адну і тую ж ролю — «адзеяслоўліва­
юць» назоўнік, які пры неабходнасці лёгка ператварыць
у дзеяслоў, роўны па сэнсе ўсяму словазлучэнню: напасці,
агледзець, параіць. Аднак мова дакладна размяжоўвае спа-
лучальнасць гэтых дзеясловаў (і назоўнікаў з дзеясловамі),
і ні адзін чалавек не скажа і не напіша «здзейсніць параду»
ці «выконвалі супраціўленне».
Спампавана з сайта www.aversev.by
Уражвае тая выбіральная сіла, якой надзелена моўная
свядомасць чалавека, які гаворыць на роднай для яго мове:
ён не памыліцца, не зблытае звароты страціць цярпенне і
патраціць грошы. Але якім складаным павінен быць той
маўленчы апарат, які кіруе лексічнай спалучальнасцю!
Выбіральнасць мовы ў слоўных спалучэннях спараджае
яе нацыянальную самабытнасць і выразнасць. Гэтыя якасці
фарміруюцца вякамі, у працэсе працяглага ўжывання слова.
Яны адрозніваюць адну мову ад другой і складаюць галоўную
цяжкасць пры авалоданні кожнай мовай.