Онегин и Ленский, оба любимые автором, такие похожие и разные, близкие и далекие, как полюса одной планеты, как две половинки одной души…
Евгений Онегин получает типичное аристократическое воспитание. Пушкин пишет: «Сперва мадам за ним ходила, потом мосье ее сменил» . Учили его всему шутя, но Онегин все же получил тот минимум знаний, какой считался обязательным в дворянской среде. Пушкин, делая зарисовки, как бы вспоминает свою молодость:
* Мы все учились понемногу
* Чему-нибудь и как-нибудь,
* Так воспитаньем, слава богу,
* У нас немудрено блеснуть…
Далее он дает характеристику Онегину;
* Он по-французски совершенно
* Мог изъясняться и писал;
* Легко мазурку танцевал
* И кланялся непринужденно;
* Чего ж вам больше?
* Свет решил,
* Что он умен и очень мил.
По своему уму Онегин стоит гораздо выше своих сверстников. Он знал немного классическую литературу, имел представление об Адаме Смите, читал Байрона, но все это не приводит ни к романтическим, пламенным чувствам, как у Ленского, ни к резкому политическому протесту, как у грибоедовского Чацкого. Трезвый, «охлажденный» ум и пресыщение удовольствиями света привели к тому, что Онегин теряет интерес к жизни, он впадает в глубокую хандру:
* Хандра ждала его на страже,
* И бегала за ним она,
* Как тень иль верная жена.
От скуки Онегин пробует искать смысл жизни в какой-либо деятельности. Он много читает, пробует писать, но первая попытка ни к чему не привела. Пушкин пишет: «Но ничего не вышло из пера его» . В деревне, куда Онегин едет за наследством, он предпринимает еще одну попытку практической деятельности:
* Ярем он барщины старинной
* Оброком легким заменил;
Но барское отвращение к труду, привычка к свободе и покою, безволие и ярко выраженный эгоизм — это то наследие, которое Онегин получил от «высшего света» .
В противоположность Онегину в образе Ленского дан другой тип дворянской молодежи. Ленский играет существенную роль в постижении характера Онегина. Ленский -дворянин, по возрасту он младше Онегина. Он получил образование в Германии: "Он из Германии туманной привез учености плоды, дух пылкий и довольно странный… "
Духовный мир Ленского связан с романтическим мировоззрением, он «поклонник Канта и поэт» . У него над разумом довлеют чувства, он верит в любовь, в дружбу, в порядочность людей, это непоправимый идеалист, который живет в мире прекрасных мечтаний. Ленский смотрит на жизнь сквозь розовые очки, он наивно находит родную душу’ в Ольге, самой обыкновенной девушке. Причиной гибели Ленского косвенно явился Онегин, но на самом деле он погибает от грубого соприкосновения с жестокой действительностью.
Что общего между Онегиным и Ленским? Оба принадлежат к привилегированному кругу, они умны, образованны, по своему внутреннему развитию, стоят выше тех, кто их окружает, романтическая душа Ленского повсюду ищет прекрасное. Онегин же через все это прошел, устал от лицемерия и разврата светского общества.
Для Ленского дружба – острая потребность натуры, Онегин же дружит «скуки ради» , хотя по-своему привязан к Ленскому. Не знающий жизни Ленский воплощает в себе не менее распространенный тип передовой дворянской молодежи, так же, как и разочарованный в жизни Онегин.
Пушкин, противопоставляя двух молодых людей, тем не менее отмечает общие черты характера. Он пишет: «Они сошлись. Волна и камень, стихи и проза, лед и пламень не столь различны меж собой» . «Не столь различны меж собой» .
Объединяет их то, что они оба эгоцентричны, это яркие индивидуальности, которые сосредоточены только на своей якобы неповторимой личности. «Привычка всех считать нулями, а единицами — себя» рано или поздно должна была привести к разрыву.
Онегин вынужден убить Ленского. Презирая свет, он все-таки дорожит его мнением, боясь насмешек и упрека в трусости. Из-за ложного понятия о чести он губит невинную душу.
Литература
Характеристика Онегина и Ленского по первым двум главам? Характеристика Онегина и Ленского по первым двум главам ?
Звучит примерно как: два пальца об асфальт.. . ладно уж, читайте здесь:
Онегин и Ленский (по роману А. С. Пушкина "Евгений Онегин) . Они сошлись. Волна и камень, Стихи и проза, лед и пламень Не столь различны меж собой. С Онегиным читатель знакомится очень подробно уже в первой главе.
thepoem.narod.ru›p_u_.htm
Онегин и Ленский (по роману А. С. Пушкина "Евгений Онегин) . Они сошлись. Волна и камень, Стихи и проза, лед и пламень Не столь различны меж собой. С Онегиным читатель знакомится очень подробно уже в первой главе.
thepoem.narod.ru›p_u_.htm
ахахахахахаханет
Драма «Раскіданае гняздо» напісана ў 1913 годзе. У яе аснову пакладзены факты з жыцця сям'і дзеда Ануфрыя, у якога князь Радзівіл адабраў зямлю і хату. Асэнсоўваючы сямейную трагедыю як агульнанародную, Янка Купала паказаў у творы цяжкі шлях бела-рускага сялянства ў пошуках страчанай бацькаўшчыны, зямлі і волі.
Падзеі ў драме адбываюцца ў пярэдадзень першай рускай рэвалюцыі 1905 года і сканцэнтраваны вакол Сымона. Гэта асноўны вобраз твора, які паказаны ў развіцці. Дух бунтарства і непакорнасць уласцівы Сымону ад нараджэння. У яго характары шмат рашучасці, імпульсіўнасці. Ён часта хапаецца за сякеру, каб бараніць свой гонар, адстойвае сваё дабро. Сымону не хапае адметнасці, непаўторнасці, умення жыць сваім розумам. Спачатку ён, як і бадька, трымаецца разбуранага гнязда, імкнецца давесці судовую справу да канца, даказаць праўду, але, не знайшоўшы яе, па закліку Незнаёмага пакідае сям'ю, малых братоў, маці і рушыць на Вялікі Сход, яшчэ дакладна не ўсвядоміўшы, што з сябе гэты сход уяўляе.
Асноўнае ў ягоным характары — непакорнасць, рашучасць, гатоўнасць ісці да мэты на злом галавы, бясстрашнасць. Сіла ў Сымона ёсць, але няма трывалай духоўнай асновы, якая магла б накіраваць гэтую сілу. У спадчыну яму дасталося моцнае адчуванне знітаванасці з зямлёй. Калі сувязь з зямлёй рвецца, Сымон сапраўды гатовы адважыцца на ўсё, нават на забойства. Гэта ён адчувае і пачынае сам баяцца сваёй гатоўнасці. У такім стане ён творыць акт помсты: падпальвае панскі маёнтак. Зразумела, што гэта не ўсведамленне грамадзянскага ўчынку, а пакуль што інстынктыўная помста. Ён мяняе сякеру на паходню і на Вялікі Сход ідзе быццам не па сваёй волі, нібыта чужая рука, воля, мацнейшая за ягоную, вядуць яго за сабой. Ці прывядзе да мэты гэты шлях? Адказ не можа быць адназначным. Сымон гатоў стаць у шэрагі змагароў, якія здабываюць волю і долю, ахвяраваць сабой. У драме гэта адзін з варыянтаў пошуку, але далёка не адзіны.
Лёс Зосі драматычны. Натура ўражлівая, сентыментальная, яна знаходзіцца ў палоне дзівосных сноў і мар. Яе вабяць кветкі, луг, поле — усё прыгожае, паэтычнае. Але светлыя памкненні Зосі ўступаюць у раз-лад з суровай рэчаіснасцю. Яна і Паніча пакахала, таму што ён прыгожы. Зося — чалавек добрай душы, а та-кія людзі звычайна кахаюць вельмі моцна. Даверлівая, чулая, яна не можа вынесці здрады Паніча і спрабуе павесіцца паблізу палаца, каб такім чынам выказаць пратэст супраць панічовай здрады. Але дваровыя людзі яе ратуюць. I тады зацямненне находзіць на яе светлы, дапытлівы розум. Як бы прасвятлеўшы, глядзіць Зоська на пажар. Прасвятленне гэта сімвалічнае. Яна разам з Сымонам ідзе на Вялікі Сход. Сваю дарогу Зоська выснавала ў сваіх мроях-снах, праз паў-містычныя азарэнні поруч з думкамі пра Бога, разам з ідэаламі дабра, міласэрнасці, шкадавання, любові.
Данілка — падлетак, не па гадах разумны, разважлівы. Яго, як і Зоську, вабіць прыгожае, на працягу ўсёй п'есы ён майструе скрыпку. I калі бацька разбівае скрыпку, Сымон пагражае зрабіць новую. Ясна адно: без скрыпкі для Данілкі свет «не гучыць» — без музыкі няма гармоніі ў тым малым свеце, што яго акружае, як і ва ўсім Сусвеце. Шлях, абраны Данілкам, — гэта шлях музыкі, творцы. Данілка — увасабленне таленавітасці ўсяго беларускага народа. Ён, падлетак, пайшоў не за Сымонам і Зоськай, але за маткаю і Старцам. У гэтым выбары ёсць свая рацыя: Данілку патрэбна не канчатковая мэта шляху, а сама дарога, магчымасць убачыць свет і, вядома, удосталь найграцца на новай скрыпачцы. Вынік гэтага шляху невядомы, але абсалютна ясна адно: марным, бязмэтным гэты шлях не будзе.
Шляхі Зяблікаў разбегліся, але тупіковых пуцявін тут няма. Усе шляхі могуць прывесці да адной мэты — да пошуку і аднаўлення «раскіданага гнязда» — Бацькаўшчыны, да набыцця людзьмі страчанай чалавечай годнасці. Разбурылі не толькі хату Зябліка
Падзеі ў драме адбываюцца ў пярэдадзень першай рускай рэвалюцыі 1905 года і сканцэнтраваны вакол Сымона. Гэта асноўны вобраз твора, які паказаны ў развіцці. Дух бунтарства і непакорнасць уласцівы Сымону ад нараджэння. У яго характары шмат рашучасці, імпульсіўнасці. Ён часта хапаецца за сякеру, каб бараніць свой гонар, адстойвае сваё дабро. Сымону не хапае адметнасці, непаўторнасці, умення жыць сваім розумам. Спачатку ён, як і бадька, трымаецца разбуранага гнязда, імкнецца давесці судовую справу да канца, даказаць праўду, але, не знайшоўшы яе, па закліку Незнаёмага пакідае сям'ю, малых братоў, маці і рушыць на Вялікі Сход, яшчэ дакладна не ўсвядоміўшы, што з сябе гэты сход уяўляе.
Асноўнае ў ягоным характары — непакорнасць, рашучасць, гатоўнасць ісці да мэты на злом галавы, бясстрашнасць. Сіла ў Сымона ёсць, але няма трывалай духоўнай асновы, якая магла б накіраваць гэтую сілу. У спадчыну яму дасталося моцнае адчуванне знітаванасці з зямлёй. Калі сувязь з зямлёй рвецца, Сымон сапраўды гатовы адважыцца на ўсё, нават на забойства. Гэта ён адчувае і пачынае сам баяцца сваёй гатоўнасці. У такім стане ён творыць акт помсты: падпальвае панскі маёнтак. Зразумела, што гэта не ўсведамленне грамадзянскага ўчынку, а пакуль што інстынктыўная помста. Ён мяняе сякеру на паходню і на Вялікі Сход ідзе быццам не па сваёй волі, нібыта чужая рука, воля, мацнейшая за ягоную, вядуць яго за сабой. Ці прывядзе да мэты гэты шлях? Адказ не можа быць адназначным. Сымон гатоў стаць у шэрагі змагароў, якія здабываюць волю і долю, ахвяраваць сабой. У драме гэта адзін з варыянтаў пошуку, але далёка не адзіны.
Лёс Зосі драматычны. Натура ўражлівая, сентыментальная, яна знаходзіцца ў палоне дзівосных сноў і мар. Яе вабяць кветкі, луг, поле — усё прыгожае, паэтычнае. Але светлыя памкненні Зосі ўступаюць у раз-лад з суровай рэчаіснасцю. Яна і Паніча пакахала, таму што ён прыгожы. Зося — чалавек добрай душы, а та-кія людзі звычайна кахаюць вельмі моцна. Даверлівая, чулая, яна не можа вынесці здрады Паніча і спрабуе павесіцца паблізу палаца, каб такім чынам выказаць пратэст супраць панічовай здрады. Але дваровыя людзі яе ратуюць. I тады зацямненне находзіць на яе светлы, дапытлівы розум. Як бы прасвятлеўшы, глядзіць Зоська на пажар. Прасвятленне гэта сімвалічнае. Яна разам з Сымонам ідзе на Вялікі Сход. Сваю дарогу Зоська выснавала ў сваіх мроях-снах, праз паў-містычныя азарэнні поруч з думкамі пра Бога, разам з ідэаламі дабра, міласэрнасці, шкадавання, любові.
Данілка — падлетак, не па гадах разумны, разважлівы. Яго, як і Зоську, вабіць прыгожае, на працягу ўсёй п'есы ён майструе скрыпку. I калі бацька разбівае скрыпку, Сымон пагражае зрабіць новую. Ясна адно: без скрыпкі для Данілкі свет «не гучыць» — без музыкі няма гармоніі ў тым малым свеце, што яго акружае, як і ва ўсім Сусвеце. Шлях, абраны Данілкам, — гэта шлях музыкі, творцы. Данілка — увасабленне таленавітасці ўсяго беларускага народа. Ён, падлетак, пайшоў не за Сымонам і Зоськай, але за маткаю і Старцам. У гэтым выбары ёсць свая рацыя: Данілку патрэбна не канчатковая мэта шляху, а сама дарога, магчымасць убачыць свет і, вядома, удосталь найграцца на новай скрыпачцы. Вынік гэтага шляху невядомы, але абсалютна ясна адно: марным, бязмэтным гэты шлях не будзе.
Шляхі Зяблікаў разбегліся, але тупіковых пуцявін тут няма. Усе шляхі могуць прывесці да адной мэты — да пошуку і аднаўлення «раскіданага гнязда» — Бацькаўшчыны, да набыцця людзьмі страчанай чалавечай годнасці. Разбурылі не толькі хату Зябліка
.Характеристика Онегина, , есть здесь:
http://www.litra.ru/composition/get/coid/00016901184864050657/woid/00028601184773070301/
http://www.litra.ru/composition/get/coid/00016901184864050657/woid/00028601184773070301/
Похожие вопросы
- !!!SOS!!!Дайте плиз характеристику Онегина и Ленского во 2 главе!!!SOS!!!
- сравнительная характеристика Онегина и Ленского из романа "Евгений Онегин"
- Сравнительная цитатная характеристика Онегина и Ленского
- ПОМОГИТЕ ПО КНИГЕ онегин!!!!Изменилась ли татьяна по 8 главе?почему Онегин обратил на неё внимание?
- Какую роль в характеристике Онегина, Ленского, Татьяны играет круг их чтения?
- Вторую главу иногда называют главой контрастов.Контраст Онегина и Ленского,контраст Ольги и Татьяны...Попробуйте доказат
- Характеристика Ленского по 2-ой главе. ,,по Евгению Онегину " Пушкин.
- Почему Пушкин в произведении "Евгений Онегин" убил Ленского, а не Онегина?
- «Вот пистолеты уж блеснули...» Какого мастера пистолеты были у Онегина и Ленского? Расскажите о пистолетах подробнее.
- Евгений Онегин застрелил Ленского на дуэли. Зачем автор (Пушкин) придумал этот сюжет?