Учому особливість історії розбудови площі Ринок у Львові

Rynek we Lwowie – centralny plac Lwowa, miasta lokowanego w 1356 r. przez Kazimierza III Wielkiego na prawie magdeburskim. Plac ma kształt prostokątny i wymiary 142 x 129 m. Z każdego narożnika Rynku wychodzą po dwie ulice. Jest więc on podobny do Rynku warszawskiego i wrocławskiego, a różny od Rynków poznańskiego i krakowskiego. Centralną część placu zajmował blok śródrynkowy, którego południową ścianę stanowił Ratusz. Po zawaleniu się wieży ratuszowej w 1825 r. cały blok rozebrano i postawiono nowy Ratusz. Dookoła Rynku wznoszą się 44 kamienice prezentujące wszystkie style od renesansu po modernizm. W czterech narożnikach rynku znajdują się studnie-fontanny z początku XIX wieku dłuta prawdopodobnie Hartmana Witwera lub Schimsera. Przedstawiają postacie mitologiczne: Neptuna, Dianę, Amfitrytę, Adonisa. Przed Ratuszem stał pręgierz, przy którym wykonywano wyroki. Figura stojąca na jego szczycie znajduje się obecnie w Kamienicy Królewskiej. W 1998 roku Rynek wraz z całą starówką został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Львовская площадь Рынок сформировалась как центр польско-немецкого средневекового города после завоевания Львова польским королём Казимиром Великим, до которого центром была площадь Старый Рынок. В XIX — начале XX века сформировался новый центр города: проспект Свободы, площадь Мицкевича и проспект Шевченко.
От углов площади Рынок отходят 8 улиц (по современным названиям — 7 улиц и 1 площадь): Русская, Сербская, Галицкая, Кафедральная площадь, Краковская, Шевская, Друкарская, Ставропигийская.