пж поговорки на татарском до вечера пж про что угодно

Бөркет батырлык хакына түгел тамак хакына корбан эзли.
Карга булып тугач каргылдарга гына кала.
Тау биегрәк булган саен ераккарак күз ташлап була.
Көн күрке – кояш, күңел күрке – уйлар.
Бөркет куян барда тычкан эзләп маташмый.
Тау биегрәк булган саен аннан егылып төшү куркынычы да арта.
Таза агач төрткәнгә генә аумый.
Юл тузансыз булмас.
Арысланнар туенганда шакаллар да өлешсез калмый.
Урманга адашам дип кермиләр.
Ташкын су ярны җимерә, көнчеллек җанны кимерә.
Каргылдаганчы сайрау яхшырак.
Еланга шуышырга, бөркеткә очарга язган.
Тауны буйсындырмакчы иде дә үргә дә менеп җитә алмады.

Ташбака адымы белән генә булса да алга баруың хәерле.
Ат урынына сыер җигеп ерак китеп булмый.
Сандугач сайрап, кеше сөйләп күңелен бушата.
Ат җигелеп, кеше бөгелеп эшли.
Тәртә арасындагы атны тыңлатуы җиңел.

Эт кебек түзем, ат кебек эшчән булсаң иде.
Татарга ат тәүге мәхәббәте кебек кадерле.
Татарга һәйкәлне канатлы атка атландырып куярга кирәк.

Дөнья атлы татарны гына таный.
Кошлар күп булса да сайраганнары сирәк.
Өнендә куян да тыныч.
Әтәч быргысыз да яңгыратып кычкыра.
Сатуга куелган мал түгел – мактама мине.
Ишәк аңгыра һәм күндәм булганга әзмәвердәй адәмнәрне үз сыртына атландырып йөртә.
Эт белән мәчене үзара килештерәм дип азаплану – чалбарны баш аша киергә маташуга тиң юләр гамәл.
Кояш яктысы үтәлмәгән урыннар да бар.
Бөркет батырлык хакына түгел тамак хакына корбан эзли.

Күк һәм җир

Күк йөзе, кояш, ай, йолдызлар

Авызыңны ач та айны әйт, күзеңне ач та көнне* әйт.
Ай белән кояш берәр генә була.
Ай бер тулышканнан соң кире кайтыр.
Ай гел болыт артында гына тормый.
Ай — тулгач кителә.
Ай якты да, җылытмый.
Ай яктыртканда, йолдыз күренми.
Айга карап адашсаң, атыңны Тимерказыкка* бәйлә.
Айны итәк белән каплап булмый.
Акбүзат йолдыз*, Күкбүзат йолдыз*, Тимерказык бер ялгыз.
Батып барган кояш туып килгән айга кырын карый, имеш.
Җидегән йолдыз җиде әйләнә, Тимерказык урынында.
Җыен йолдыз җыелса да, яктылыгы айдай юк.
Йолдызны күз бик күрә дә, кул җитми.
Кая барсаң да, бер кояш.
Кое төбеннән караучыга күк бәләкәй, энә тишегеннән карау-чыга дөнья бәләкәй.
Кояш барда йолдыз күренми.
Кояш бик зур да, аны капларга кечкенә болыт та җитә.
Кояш кермәгән өйгә врач керер.
Кояш та тапсыз булмый.
Кояш югында ай да яктырта.
Кояш юк — көн юк, көн юк — тереклек юк.
Кояшка балчык атма, пычрагы үзеңә төшәр.
Кояшны култыгыңа яшерә алмассың.
Кояшның кадере баегач сизелә.
Кызарып чыккан кояшны болыт каплый.
Күк үзенең яхшылыгын җиргә төшерә.
Күк җиргә яхшылык яудырса, җир күккә тузан туздыра.
Күккә төкерсәң, битеңә төшәр.
Күләгәдә таш та мүкләнә.
Тулган ай — тураган ит.
Түбәң күктә булса да, аягың җирдә булыр.
Чыкмаган кояшка кызынма.
Ярканат яратмый дип, кояш чыкмый тормый.
Яхшыга да бер кояш, яманга да бер кояш.
Яшь ай кимүдән курыкмас.

Ай бирде, кояш күпсенде.
Ай кебек калыкты, кояш кебек балкыды.
Ай кояш булса, кеше өстенә чыгып карамас иде.
Ай күргән, кояш алган, җил очырып киткән.
Айның ундүртенче кичәсе кебек.
Бер кояшта киндер киптергәннәр.
Кояш куянга атланган чак.
Күк бер синең баш турында гына түгел.
Күккә баксам - күк ерак, җиргә баксам - җир каты.
Күккә менсәң - аягыңнан тартыр, җиргә керсәң - колагың нан тартыр.
Күктән көткән, җирдән тапкан.
Мин карыймын кояшка, кояш карый Кодашка.
Өстенә кояш чыгармый.
http://eco.tatarstan.ru/tat/poslovitsi-i-pogovorki.htm