Падкажыце верш верш Пятруся Броўкі не меньш 10 слупкоў

Край мой! ты памятны мне
Ранкам сваім прамяністым,
Гоманам шумных гаёў
З першым павевам вясны.

Сінія кубкі азёр,
Звон ручаёў серабрысты
I ў берагах задуменных
Ціхія плыні Дзвіны;
Пушчы, дубровы, гаі,
Над голлем шумлівы вятрыска. . .
Сцюжу наслала на ўсё
Лютая гэта зіма!

Край мой, дзяцінства маё,
Песень натхнёных калыска,
Нашы дарогі-шляхі!..
Сэрцу спакою няма..

Пахне чабор. .

Хiба на вечар той можна забыцца?
…Сонца за борам жар-птушкай садзiцца,
Штосьцi спявае пяшчотнае бор,
Пахне чабор,
Пахне чабор.. .
Лёгкiя крокi на вузкай сцяжынцы.
Дзеўчына ў белай iскрыстай хусцiнцы,
Быццам абсыпана промнямi зор.
Пахне чабор,
Пахне чабор.. .
Выйсцi б насустрач, стаць i прызнацца.
Вось яно – блiзкае, яснае шчасце,
Клiкнуць хацелася – голас замёр.
Пахне чабор,
Пахне чабор.. .
Год адзiнаццаць, а можа, дванаццаць
Сэрца балiць, што не здолеў спаткацца,
Сэрца нязменна хвалюе дакор.
Пахне чабор,
Пахне чабор.. .
Час той схаваўся за дальняй гарою,
Здасца хвiлiнай – яна прада мною.. .
Выйду. Гукаю. Маўклiвы прастор.
Пахне чабор,
Пахне чабор...

«Вы з нагоды звальнення нашых супрацоўнікаў? Адзінае, што я магу вам сказаць, гэта тое, што 2 ліпеня быў прызначаны новы выконваючы абавязкі генеральнага дырэктара - Пётр Броўкін. Напэўна, трэба звяртацца да яго за інфармацыяй» , - сказаў супрацоўнік кансультацыйнага аддзела НЦІУ і параіў тэлефанаваць у прыёмную.