Чынлап та, ниндидер бер кошчык, башкаларыннан аерым бер осталык һәм аерым бер дәрт белән, болар утырган эскәмия каршысындагы агачның яфраклары арасына яшеренеп сайрана иде. Соңгы сүзләрне әйткәндә, Михаилның тавышы бик чынлыклы һәм бераз каушанкырак чыга иде. Хәятның йөрәге тыпырчынган шикелле итеп тибә башлады: Михаилга әйтергә аның теленә җавап килми иде. Бер минутлык тик торыштан соң Михаил, уң кулы белән Хәятның сул кулыннан йомшак кына тотып, уйчан гына тавыш белән:
— Ачуланмагыз, Хәят, мин сезне сөям... Минем күңелемдә сез генә...— ди бантлаган иде, Хәятның кулының үз кулыннан ычкынган икәнен сизде.
Хәят болай итеп әйтелгән «сөям» дигән сүзне әүвәл мәртәбә ишетә иде.
— Сез бик мәхәббәтле!..— диде дә, йөзен куллары белән каплап, олы юлга таба йөгерде.
Хәят үзенең кызарганлыгын белә, колакларының ялкынсыз янганлыгын да сизә; һәм хәзер генә булып узган эш аның алдында томан эченнән карап, шатлыклы елмаеп торган шикелле була да, йөздәге кызыллык, колаклардагы яну тагы да көчәя иде.
Яңадан бер минут — Хәят күңелендә куркугарак охшый торган бер китеклек сизде: кинәт бу бик күңелле һәм бераз оялткычрак эшнең бер чите җимерелеп төште. Кай җире җитешми? Кай чите китек? Анысын Хәят әле белеп җиткерми иде. Ләкин сизгер яшь йөрәк бу китеклекне тойды. Бары акыл гына әле аның кай җирдә икәнен анык билгеләп өлгерә алмады.
Действительно, какая-то птичка, другие из отдельных навыков и определенной энергии, при том не скрывает это число листьев дерева к скамейке посадку в соответствии с сайра. Последние слова говоря, что на самом деле очень немного и оказалась бы каушанкырак Михаилга голос. Как жизнь, как сердце биться бить не начал: его язык, в ответ сказать Михаилга собирался. Но один минутный Михаил состояния после правую руку с левой рук мягкой, но жизнь у него только задумчиво голосом:
— Злой же, жизнь, пядь моей души только вы... я вас...— говорит было бант свою жизнь в свои руки. из рук, что не заметили.
Жизнь так сказано «, - рассказал он ИА» сначала произнести что раз услышать.
— Вы очень симпатичный!..— сказал, возмещения лицо руками, побежала на главной дороге.
Кызарганлыгын свою жизнь, но у всех уши и без того чувствуют пламя; перед ним в туман и только сейчас внутренне дело, как может быть, что на улыбки, на лице румянец, то сейчас удается загореть еще больше усиливается.
Вновь минута — жизнь, которая становится в душе куркугарак охшый недостаток: немного сложно разрушить во сне это очень веселое и вдруг, после одного оялткычрак работы. Некоторых не хватает земли? К чем же сложно? Его жизнь еще до образования старой. Но это все молодые сердца чувствительный к ориентации. Кай только успел его ума, что все проходит, что конкретно так и не смог.
