Стих на казахском про домашнее животное. про либое домашнее животное на каз. только не слишком детское

Предыдущее стихотворение об осени, хотя в нём есть упоминание о сайгаке, лебедях (аққулар) и соловьях (бұлбұлдар) , животных и птицах не являющихся домашними.

Предлагаю Вам стихотворение Отебая Турманжанова «Мысық пен жолбарыс» («Кошка и тигр» )

Өтебай ТҰРМАНЖАНОВ

Мысық пен жолбарыс

Жолбарысты «жақыным» деп,
Арыстанды «батырым» деп,
Қасқырды «қайсарым» деп,
Қабыланды «май сарым» деп,
Қара аюды «көршім» деп,
Түлкіні «елшім» деп,
Тыныш жатқан тоғайға,
Тоғайдағы көп аңға
Бір тарғыл мысық келе қалды.
Айдар көңілін бөле қалды.
Көзін ежірейтіп,
Мұртын едірейтіп:
– Жолбарыстың жиенімін, – деп, –
Арыстанның теңімін, – деп, –
Тұмсығын көтеріп қойды,
Азырақ жөтеліп қойды.
Аяғын шіреп басып,
Маңғазданып зәрін шашып,
Жан-жағына қарап қойды,
Өзін әлдекімге балап қойды.
Көзіне қоян көрінді,
Оған өзі Ноян көрінді.
Әлде қоян мысықтан жерінді,
Жыбырлатып төменгі ерінді,
Көзін қылитып,
Құлағын жымитып,
Секіріп кейін шегінді.
Сонда оған тарғыл мысық,
Күлімдеп көзін қысып.
Назарын үйірді,
Табанда бұйырды:
– Күніге бір қоян салық!
Семізін ұстап
Өзің кел алып.
Сойып бер! – деді, –
Көз майын ойып бер, – деді, –
Тілегі орындалды,
Сеп-семіз болып алды.
Өстіп біраз күн жайқады,
Аңдар оны байқады,
Байқап, басын шайқады.. .
Бір күні жолбарыс келді,
«Келдік» , – деп хабар берді.
Аңдарды аралап,
Семізін саралап,
Жегенін жеді,
Жемегенін:
«Ертеңгі тамағым» , – деді.
Баяндап болған жайтты,
Аңдар арыз айтты,
Жолбарыс ақырды.
Жиналыс шақырды.
«Әкел» – деді, – батырды!
Кеудесін басайын,
Дарға асайын!.. »
Көрмесе де көзбен
Жолбарыстың келгенін сезген
Тарғыл мысық,
Құйрығын қысып,
Кетті пысып.
Аңқау, аңғал,
Ақылсыз аңдар.
Бір жауын дос көріп,
Бір жауын қос көріп,
Басқалардан кем болып,
Жатқаны ылғи жем болып.

Или стихотворение Жакана Смакова «Лақ» («Козлёнок» )

Жақан СМАҚОВ

Лақ

Үй алдында – «Балбұлақ»,
Өткелі бар жалғыз-ақ,
Тігіп алып құлағын,
Қарғып өтті лағым
Лағым неткен епті еді,
Өткелден құлап кетпеді.
Соңынан мен де секірдім.
Жалп еттім суға, өкіндім
Лағым-ау, лағым –
Бәрібір сені қуамын!

Бір ағашта бес тармақ,
Бес тармақта бес жаңғақ
Өзіңмен бірге еседі,
Өзіңмен бірге төсегі.
Көргенде оны жіп дейсің,
Бірақ киім тікпейсің
Бастауда,
Беткейде
Қос көл бар көлемі оймақтай
Төгіліп
Кетпей ме
Көл сырын ешкімге қойды айтпай
Түпсіз кел – оймақ көл,
Қайда бар, ойлап көр? !
Қара үңгірде қара тас
Жылуы бетті қаратпас
Пернесіз, иексіз
Күйі келсе
Күмбірлеп кетеді
Буынсыз, сүйексіз
Тежеуін білмесе
Етіңнен өтеді
Сүйекке жетеді.

Сарыала жапырақтар
Қонады қалқып ұшып.
Мүлгиді атырап бар
Жамылып алтын ішік.
Бу шығып бүйірінен
Ағады жылға-бұлақ.
Ақбөкен үйірімен
Барады Сырға құлап.
Дәнді алқап жалтылдайды,
Жайғандай дүзге кілем.
Жер-Ана ән тыңдайды,
Аққулар тізбегінен.
Қайың тұр амал қылып,
Шық моншақ тағынып ап.
Сүйеді самал – жігіт
Қалғандай сағынып-ақ!
Бұлбұлдар сайрамады,
Бұтаққа жайғасып жай.
Дөңгелеп Ай барады,
Әлемнің айнасындай!
Тәкәппар тау-шыңдар да
Өрлейді сүйіп өрін.
Қызығы таусылған ба,
Думанды дүниенің?!

И да, я хз про что он!

всё что я нашёл) Қыс қандай әсем еді, қара, далам,
Бір арман-ақ боз жеккен шана маған.
Ағызып жұлдыздайын
Дүниенің
Не жетсін күніне бір аралаған.
Қар қандай!
Қарып көзді шағылады,
Жамылған тау,
даласы,
бағы-бәрі.